12 maart 2009

Geen docent maar politieagent

Ik schrik iedere keer van de reacties die ik nog steeds binnenkrijg naar aanleiding van mijn berichten over (het verbieden van) Hyves en Youtube op school. In de reacties die ik via m'n weblog kreeg zag je vooral solidariteit en verontwaardiging, waarbij de reacties van hen die "voor de klas staan" toch gelijk een stuk genuanceerder waren.

De beste stuurlui staan aan wal
Geldt dat gezegde dan hier ook weer? Het is natuurlijk ook makkelijk praten vanachter een bureau en vanuit een andere positie dan die van leerkracht. "Ga met ze in gesprek". "Laat ze zelf een sanctie verzinnen". Aardige suggesties, maar als ik de reacties van sommige docenten zelf zie, dan gaat dat dus niet werken.

Met leerlingen zijn geen afspraken te maken.
"Als je tegen de een zegt 'doe je Hyves weg' heeft de ander MSN alweer opgestart.
Een groot deel van de les ben ik bezig om als politieagent op te treden tegen leerlingen die voor de zoveelste keer in de overtreding gaan.
Twee weken geleden hebben twee leerlingen (18 en 19 jaar) geprobeerd om, tijdens de les burgerschap en dus onder schooltijd, een afspraak te maken, via Hyves, met mijn 14 jaar oude dochter.
Ik ervaar Hyves, MSN, Partyflock.nl enz als een zeer groot storend probleem."

Dat zijn reacties die ik via e-mail binnenkrijg.
Een andere docent vertelde me het volgende:

Meneer, ik ben mijn wachtwoord kwijt!
"Eerder hadden leerlingen vaak als smoes dat ze hun boek vergeten waren. Nu werken we niet meer met boeken maar moet alles via de computer. Nu zeggen ze dus gewoon dat ze hun wachtwoord kwijt zijn en ben ik de helft van de tijd bezig met het resetten van wachtwoorden! Ik heb de servicedesk al gesuggereerd om geld te gaan vragen voor iedere keer dat een leerling z'n wachtwoord kwijt is, maar dat stuit weer op andere problemen. Aan lesgeven kom ik eigenlijk niet meer toe."

Via m'n weblog krijg ik de volgende schets van een gemiddelde lesdag:

Een kijkje in de praktijk
"Ik zal even een schets geven waar ik tegen aanloop: Kijkend naar het rooster van onze leerlingen dan valt op dat onze lessen voor 60-70% gedaan wordt met behulp van de computer en dat wij momenteel bezig zijn met continu bezig de 'waakhond' spelen waar we echt heel erg beu van zijn.
Wat betreft de (misschien wel slecht uitdagende) methodes;
6 uur vakleer (Elobase), 2 uur burgerschap (Connect), 2 uur Nederlands (Taalblokken), 2 uur MVT (Taalblokken), 2 uur rekenen (EIW – ondernemend leren), 2 uur Studieloopbaanbegeleiding.
Reden hiervoor is dat wij zoveel mogelijk flexibel CGO onderwijs willen bieden. (= een eis)
Vandaar dat er een heel aantal collega’s zijn die heel helder kunnen aangeven waarom het wel geblokkeerd zou moeten worden. HBO commerciele economie studenten niet te vergelijken met de MBO niveau 1 of niveau 2 leerlingen… hoe goed zijn bedoeling ook is. Het is gewoon niet reëel en niet te vergelijken!
Bijv. omdat we over 16-17 jarigen met niveau 1 en/of 2 waarvan de ouders zelfs aangeven dat er regels en grenzen gesteld moeten worden."

En die laatste zin triggert mij dan wel weer:
"Zelfs de ouders geven aan dat er regels en grenzen gesteld moeten worden!"
Is dat niet precies waar het hier om gaat, regels en grenzen?
Als ik 140 km over de A28 wil rijden moet ik niet gek staan te kijken dat ik af en toe een brief uit Leeuwarden ontvang. Maar als puber kan ik ongestraft een soort van kat-en-muis spelletje spelen met mijn docenten en hen tot wanhoop drijven. Het spel gaat daarbij zover dat ze geen docent meer zijn maar politieagent en kennelijk laten ze zich ongewild in die rol drukken.
Vervolgens wordt de oplossing gezocht in blokkades, te vergelijken met verkeersdrempels op de A28 zodat je niet meer harder dan 120 km per uur kunt rijden...

Maar wat is nu de oplossing?
Er zijn veel ideeën aangedragen en ik geloof dat wanneer leerkrachten met elkaar investeren in het uitproberen van die suggesties ze een eind zullen komen. Lukt dat niet, dan zullen ze terug moeten kunnen vallen op een team en leidinggevenden die hen rugdekking geven. Je moet een leerling eruit kunnen sturen en dan moet er wat mee gedaan worden. Sancties, een stevig gesprek, contact met thuis... verzin het maar.
Als we leerlingen toestaan ongestraft kinderachtige spelletjes te spelen nemen we hen niet serieus, maar onszelf ook niet. We hebben de verplichting hen te leren hier op een goede manier mee om te gaan. Door simpelweg dingen te verbieden leren zij niks, maar wij ook niet!

Zijn we er nu dus uit?
Nee, nog lang niet! Er moet wat gebeuren in die situaties zoals ze hierboven geschetst zijn en dat gaat niet vanzelf. Als school moeten we regels formuleren en die duidelijk communiceren met alle betrokkenen, docenten, leerlingen en ouders. Afspraken maken over wat er gebeurt wanneer betrokkenen zich niet houden aan die regels. Leerlingen uitleggen waarom dingen zo werken en niet te vergeten docenten uitleggen waarom domweg verbieden geen echte optie is....
Of zullen we het maar gewoon onderbrengen bij het vak burgerschapskunde? Staat mediawijsheid al ergens op een rooster?

Mensen die mij op twitter volgen zullen weten waarom het hier een tijdje stil is geweest.
Vanaf vandaag wil ik ook hier de draad weer oppakken!