Web 2.0 als leermiddel

Op onderzoek.kennisnet.nl komen regelmatig nieuwe publicaties beschikbaar. Je moet ze alleen wel weten te vinden (via Kennis van Waarde Maken en dan Onderzoeksreeks), of domweg op het eerste plaatje klikken.

Deze maand zijn beschikbaar gekomen:

De betrouwbaarheid van internetbronnen
"Voor wie weet waar hij moet zoeken bevat internet een schat aan informatie. Leerlingen gebruiken steeds vaker internetinformatie als bron van informatie, bijvoorbeeld voor werkstukken. Maar vaak zijn ze slecht voorbereid om zelf, als eigen poortwachter, de informatie die ze tegenkomen kritisch te beoordelen. De twaalfde publicatie in de Kennisnet Onderzoeksreeks geeft docenten goed inzicht in de vakuilen van internet, maar het biedt ook concrete aanwijzingen waarmee docenten hun leerlingen beter voorbereid internet op kunnen laten gaan."

Web 2.0 als leermiddel
"Uit onderzoek blijkt dat jongeren heel veel gebruik maken van internet, maar zij toch zeker niet allemaal tot voorlopers op internet gerekend mogen worden. De toepassingen die ze vaak gebruiken, zoals MSN en Hyves, benutten ze vooral om te communiceren met vrienden en te ‘spelen' met hun identiteit. Deze zogenaamde Web 2.0 toepassingen vinden ze vaak minder geschikt voor schoolactiviteiten. De elfde publicatie in de Kennisnet Onderzoeksreeks doet verslag van een onderzoek naar wat jongeren weten over internet en deze Web 2.0 toepassingen en hoe zij aankijken tegen het gebruik ervan."

Het laatste hoofdstuk van dit prima leesbare verslag heeft als titel:

De ‘Google’-generatie en ict
"Welke aannames bestaan er over jongeren en ict? Welke conclusies kunnen we over deze aannames trekken? Wat betekenen ze voor het onderwijs?"

Ik citeer hier alleen de laatste alinea:

Gevolgen typeringen
De typering van jongeren aan de hand van termen als ‘Netgeneratie’ is minder onschuldig dan het lijkt. Er spreekt bijna een bepaalde luiheid uit en een blinde
vlek voor wetenschappelijk onderzoek. Van Vliet (2008b) verzucht al: “waarom begint iedere discussie over ictvaardigheden van de huidige jeugd met de zin “als ik kijk
naar mijn kinderen…” (p. 89). Het verhult de verschillen die binnen de generatie zelf bestaan. Daarnaast wordt het verschil tussen jongeren en ouderen benadrukt. Maar niet alleen jongeren maken deel uit van de digitale wereld, een kenmerk van de digitale omgeving is juist dat deze ons allemaal omringt. De meest riskante doorwerking
krijgen de denkbeelden als opgeroepen wordt tot directe en ingrijpende maatregelen in het onderwijs. Misschien moet het onderwijs wel aangepast worden, maar de argumenten die de ‘generatie’-denkers aandragen kunnen daarvoor geen afdoende fundament bieden.

Als ik kijk naar mijn kinderen

Natuurlijk voel ik me wel een beetje aangesproken. Ook ik refereer bij mijn presentaties graag aan mijn kinderen en breng ze zelfs via foto's en uitspraken ten tonele. Maar als het inderdaad verschillen zou verhullen die binnen die generatie bestaan zou ik er gelijk mee ophouden. Wat ik juist altijd aangeef is dat ik zo'n groot verschil constateer tussen iemand van 19 en iemand van 24. Daarnaast ken ik mensen van 56 die absoluut meer van web2.0 weten dan menige tiener...

Lees in dit verband ook eens het verhaal van Patrick de Koning op zijn weblog over zijn ervaringen met Mediawijsheid & Web 2.0:
Studenten doen weinig met Web 2.0!
Het is een pijnlijk herkenbaar verhaal dat de conlusies uit het rapport volgens mij volledig onderschrijft...