In een vorig bericht bracht ik verslag uit van een presentatie van Wim Veen. Daarin haalde hij een gesprek aan met Wilfred Rubens waarin hij deze had gevraagd hoeveel tijd hij besteedt aan zijn weblog en of dat wel kan "naast" zijn werk, waarop Wilfred had geantwoord: "Dit ís mijn werk".In een reactie nuanceerde Wilfred deze uitspraak:
"Bloggen is niet mijn werk in de klassieke zin van dat het tot mijn takenpakket behoort of dat ik er voor betaald krijg. Bloggen over e-learning is wel een passie en ik heb er voor mijn werk veel baat bij. En als je iets met veel plezier doet, dan maak je er tijd voor. Dan hoort het misschien wel bij je werk, maar voelt het niet als werk."
Gisteren reageerde Wim Veen hier weer op:
"Het leuke aan de reactie van Wilfred vind ik dat hij het onderscheid tussen werk en niet werken anders ervaart. Datzelfde hoorde ik in een presentatie van Ton Zijlstra van Proven Partners die liet zien hoe zij dagindeling en zijn activiteiten de laatste drie jaar drastisch waren veranderd. Hij vertelde dat hij voorheen 8 uur per dag werkte, veel kranten en boeken las en veel naar nieuws luisterde. Tegenwoordig werkt hij 16 uur per dag, leest hij veel minder boeken, is niet meer geabonneerd op een krant en luistert ook niet veel meer naar massamedia. Zijn referentiegroep is nu een groep collega's met wie hij frequent communiceert over werk. Hij voelt dat werk ook niet meer als werk, net zo als Wilfred. Hij definieert werk dus anders dan voorheen. Als mijn ogen op oneindig staan roept mijn dochter vaak: 'Pa zit weer aan zijn werk te denken' Dat is geen verwijt want ze doet het zelf ook. Maar als werk niet iets meer is dat je doet om geld te verdienen heb je er kennelijk meer plezier in en ervaar je werken niet meer als Charlie Chaplin in Modern Times."
De laatste zin lijkt voorbehouden aan iemand die zoveel verdient dat hij zich geen zorgen hoeft te maken, maar dat terzijde.
Zelf ben ik ook niet zo'n "nine to five" iemand. Maar wanneer ben je aan het werk en wat behoort tot je hobby? Mijn weblog houd ik zoveel mogelijk 's avonds bij, en het gaat meestal niet over mijn hond of de tuin. Toch is het geen werk dat "de baas" mij opdraagt of waar ik voor betaald word. Pierre beschrijft het webloggen als een passie. "Zodra het een verslaving wordt heb je een probleem." Ik weet dat Edwin van de Zeeuwse bibliotheek ook regelmatig worstelt met deze vraagstelling.
Op mijn werk is de discussie over plaats- en tijdgebonden werk opnieuw actueel, waarbij ook wordt uitgegaan van de functies zoals deze beschreven zijn in het functieboek. Ik heb het doorgenomen, maar webloggen staat daar in ieder geval niet in...
De
