Nu moet ik goed opletten wat ik ga zeggen want er waren vandaag meer sprekers op de jubileumbijeenkomst van CWIS-NL die stuk voor stuk een goed verhaal hadden, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik bij Wim Veen wat meer op het puntje van mijn stoel zat. Ik heb hem namelijk de laatste tijd een aantal keren gehoord en begon al te zeggen dat ik leed aan een "Wim Veen overload". De laatste keer ben ik zelfs weggelopen omdat ik "het verhaal" al kende. Het programma deed me vermoeden dat hij deze keer met een ander verhaal zou komen en dat bleek helemaal waar te zijn.Als het goed is komen alle presentaties nog deze week online op de site van de CWIS, dus ook die van Henk Matthezing (KB, Den Haag), Jo Lahaye (Stichting MMbase, Hilversum), Heino Logtenberg (Saxion Hogescholen, Enschede Deventer) en Bas Savenije (Universiteit Utrecht). Ik kan ze allemaal aanraden!
De reden dat ik Wim Veen nu zo expliciet noem is omdat ik hem een beetje wil helpen. Hij had namelijk een prachtige uitspraak. Hij vindt dat iedere professor en hoogleraar zoveel onder eigen naam op internet moet publiceren dat hij via een zoekactie bij Google minimaal 500 keer gevonden wordt! Iemand wiens naam geen hits oplevert telt gewoon niet mee. Kijk, dat zijn nog eens uitspraken en daar houd ik wel van. (Natuurlijk heb ik eerst even op mijn eigen naam gezocht)
Maar hij had meer eye-openers in petto en wist in de zaal een pittige discusie los te krijgen over de zin en onzin van Google.
Eerlijk gezegd vind ik dat hij in zo'n kleinere groep veel beter tot z'n recht komt dan voor een volle zaal. Dat heeft ook te maken met zijn stemvolume.
Frappant was dat hij lang stil bleef staan bij een sheet waarin Edublogs.nl getoond werd en dat noemde als goed voorbeeld bij alle nieuwe ontwikkelingen binnen het onderwijs. Ook haalde hij een gesprek aan met Wilfred Rubens waarin hij deze had gevraagd hoeveel tijd hij besteedt aan zijn weblog en of dat wel kan "naast" zijn werk, waarop Wilfred had geantwoord: "Dit ís mijn werk". Bloggen is dus werk en dit berichtje heeft mij toch ook een uur gekost. Mag ik nu morgen wat later beginnen?
Wat ik heel sterk vond in het verhaal van Wim Veen is dat hij het bij iedere anecdote en bij ieder voorbeeld dat hij noemt heeft over "mijn studenten". Hij kent ze en hij leert heel veel van ze. Het is geen academische kantoorgeleerdheid die hij uitdraagt maar het is allemaal aan de praktijk getoetst. Als hij ze iets nieuws in handen geeft om uit te testen en ze zeggen na een kwartier: "Da's een kutding Wim" dan weet hij dat dit telefoontje het niet zal gaan redden.
Hoeveel onderwijsmensen luisteren op die manier naar hun pupillen? Ik hoop heel veel...
Nog wat uitspraken:
Leren = zoeken naar betekenis
Kennis = (niets anders dan) communicatie over de betekenis
Het nieuwe leren is niet begrijpen wat anderen hebben bedacht, maar zelf nieuwe ideeën bedenken!
Tenslotte heb ik ook nog een paar links opgeschreven die ik in zijn presentatie voorbij zag komen:
MIT's OpenCourseWare
Omidyar Network
Lulu.com
Num Sum
