Vandaag kreeg ik van een trouw lezer het volgende mailtje:"Op mijn echt laatste werkdag bij Kennisnet Ict op school....kwam ik deze tekst tegen. Daar heb jij toch geen last van ;)"
Tja, nu móet ik natuurlijk wel wat van me laten horen!
Het bericht op webWereld refereert aan een artikel in De Pers met als titel "Nieuwste webtrend: blogstress".
"Bijna 750.000 Nederlanders zijn ooit een weblog begonnen. Maar niets treuriger dan een blog dat niet wordt bijgehouden. En dat gebeurt. Want: eén op de drie beginners houdt het bloggen binnen drie maanden voor gezien. Een blogger die doorgaat, móet schrijven. Ook zonder inspiratie. Liefst elke dag. Blogstress ligt dan op de loer."
Vervolgens worden onder andere Frank Janssen en Merel Roze aan het woord gelaten.
Andere webloggers geven inmiddels hun mening, zoals Daniëlle van Blogparty -die nergens last van zegt te hebben- en Zemel van gezemel.nl die zegt: Ik blog voor m'n plezier en als het een dag niet uitkomt, dan niet.
Overigens is blogstress geen nieuw woord. Ik kwam het vorig jaar al tegen op Krossblog.
Maar hoe zit het nu met mij? Ik moet je zeggen dat ik best het nodige herken in het verhaal in De Pers. "Als het goed is, bouwt een blogger een schare vaste bezoekers op die regelmatig reageert op zijn gepubliceerde hersenspinsels. En die bezoekers kan je niet zomaar laten vallen. Ze verwachten wat van je. En ze lopen zó bij je weg."
Bovenstaande is in De Pers zonder aanhalingstekens, dus weet ik niet of het een uitspraak van Frank is of niet. Wat betreft die laatste zin ben ik niet zo bang. Ik geloof niet dat lezers zo maar bij je weg lopen. RSS lezers zijn gewillig en beginnen echt niet te protesteren als er een tijdje niets wordt weergegeven.
Dat je lezers gewend raken aan een bepaalde frequentie is logisch én schept misschien geen verplichtingen maar wel verwachtingen. Toen ik me gisteren realiseerde dat ik al sinds vorige week woensdag niets gepubliceerd had zette me dat dan ook zeker aan het denken. Tenslotte was ik vorige week in Belfast en daar zou toch zeker het nodige over te schrijven zijn? Dat was dan ook absoluut het geval, maar het weekend liep dit keer gewoon anders. Over Belfast hoop ik nog het nodige te melden als ik daar de tijd voor kan vinden, maar ondertussen gaat "het leven" gewoon door!
Toen ik zaterdag van Schiphol kwam kon ik gelijk door naar een Van Der Valk om de tachtigste verjaardag van m'n schoonmoeder te vieren.
Zondag wilde ik bewust stilstaan bij het overlijden van mijn broer, nu alweer 2 jaar geleden.
Maandag zei mijn vrouw "Weet je wel dat het 2e Pinksterdag is? Zullen we wat leuks gaan doen?" maar ik antwoordde dat ik mezelf voor moest bereiden op de drie workshops die ik vandaag bij Helicon Opleidingen in Boxtel mocht geven (waarover later meer).
En nu is het dan weer een gewone doordeweekse blogavond: heel veel materiaal om over te bloggen, voldoende inspiratie, maar zo verrekte weinig tijd!
Kortom lezers, maak je geen zorgen dat ik er de brui aan geef, maar gun me af en toe een kleine adempauze. Soms heb zelfs ik die nodig! Om met nog een citaat van Zemel te eindigen:
Het is een hobby, geen baan. Maar als iemand me wil betalen om te bloggen dan hou ik me van harte aanbevolen!
