Vorige week werd het steeds drukker op Twitter en afgelopen weekend was het gewoon een gekkenhuis. Bijna iedereen leek te twitteren. Maar ook zij die er (nog) niks in zien konden niet nalaten er een bericht aan te wijden.
Kortom: Twitter is hot... nu pas!?
Eind oktober noemde ik het voor het eerst in een bericht en op 1 november j.l. besteedde ik er expliciet aandacht aan. Waarom het dan toch nog zo lang duurde voordat de rest het oppikte?
:-)
Sorry, kon het niet nalaten... klinkt natuurlijk verschrikkelijk eigenwijs, maar is niet zo bedoeld.
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik toen in november Twitter helemaal zag zitten als extra mogelijkheid voor het geval bijv. Blogger niet zou werken en ik het toen zelfs een tijdje als "dienstmededeling" in de sidebar heb opgenomen. Al snel echter bemerkte ik dat ik het niet op kon brengen regelmatig te twitteren en je dus snel tegen oude berichten aan keek als bezoeker. Toen heb ik maar besloten om het weer weg te halen.
Afgelopen weekend heb ik ook volop meegedaan en weer veel nieuwe vrieenden gemaakt. Wat het oplevert? Ik weet het niet. Wat we er in het onderwijs aan hebben? Wij niks, daar zijn we de mensen niet naar.
In Amerika zag ik leerkrachten het gebruiken om te communiceren met hun leerlingen. Maar die doen dat gewoon veel makkelijker dan wij hier... Wij zijn nog niet zo bloggerig.
Door de gestegen populariteit is Twitter nu zo traag als appelstroop en letterlijk niet meer vooruit te branden. Dat hebben we in ieder geval bereikt met elkaar.
Maar naar Twittervision heb ik gisteren zitten kijken alsof het tv was...
