Vandaag was ik op de docentendag handel, met als thema competentiegericht leren, waar ik 2 workshops mocht verzorgen over "leren telefoneren met Skype".Keynote spreker was Abkader Chrifi, die een boeiende en vooral ook zeer persoonlijke presentatie ten beste gaf, waarin hij vertelde hoe hij zelf als 11 jarig kind vanuit Marokko naar Nederland kwam en wat hij sindsdien allemaal meemaakte. Het verhaal kent nogal wat ups en downs, maar uiteindelijk heeft hij zijn draai gevonden en heeft een aantal zeer succesvolle projecten gestart waarbij hij zich met name richt op (kansarme en allochtone) jongeren. Twee jaar geleden schreef hij hij een "succeshandboek voor de Europese Marokkanen" en over 2 weken verschijnt een autobiografie. Hij geeft trainingen voor de begeleiding van voortijdig schoolverlaters. We kregen een nieuwsbrief uitgereikt, het "Trendy Maroc Magazine" met als ondertitel: Strijd tegen armoede en onwetendheid.
Het eerste artikel voert als kop: Wie de jeugd beheerst, heeft de toekomst!
In mijn presentatie heb ik daarvan gemaakt:
Wie (de techniek van) de jeugd beheerst, heeft de toekomst!
Daaraan gekoppeld de vraag aan de mensen die mijn workshop volgden: zijn jullie het daarmee eens? Moeten wij alle dingen beheersen die onze leerlingen ook in de vingers hebben? Mijn ervaring is bij hands-on workshops dat ik leerlingen nauwelijks hoef uit te leggen hoe Skype werkt en wat je ermee doen kunt. Vandaag in een workshop kreeg ik vanuit de zaal toch weer de vraag: Wat is hiervan nu de meerwaarde...?
